(°1967 Reykjavik, IJsland, woont / werkt in New York, USA)
Met haar installaties creëert de Ijslandse kunstenares denkbeeldige ruimtes en landschappen in een tentoonstellingsruimte. Door de grootte van de schaal behandelt ze vaak de relatie tussen het kunstwerk en de toeschouwer. Ze doet een beroep op ons eigen referentiekader en onze herinneringen van het natuurlandschap. Zo benadrukt ze via ruwe 3D schetsen en maquettes zowel het persoonlijke als cultureel bepaalde aspect van de sites. Ze maakt gebruik van architecturale structuren die zowel haar verhouding tot het natuurlijke als het geconstrueerde tot uiting brengen. Tegelijk creëert ze een omgeving waarin de toeschouwer kan deelnemen aan het werk.
“Dak, vensters, en deuren worden verwijderd. De vensters worden opengemaakt tot beneden en binnenin de kerk komt een sculpturale maquette van Bossuit in combinatie met planten afkomstig uit het dorp.”
Haar voorstel vertrekt van een zo groot mogelijk behoud van de kerk en een herbevestigen van de spiritualiteit van de plek. Tegelijk wil ze de plaats teruggeven aan het dorp en opnieuw toegankelijk en bruikbaar maken. Om de toegankelijkheid van het gebouw te vergroten en een zo groot mogelijke openheid te bereiken wil ze het dak, vensters en deuren verwijderen. De muren onder de vensters wil ze tot op de grond openen zodat je verschillende toegangen krijgt tot de binnenkant van het gebouw. Centraal in haar voorstel staan de ideeën van het cyclische en het besef dat deze plaats herinneringen oproept. Ze wil letterlijk alle materialen van de gedeeltelijke afbraak van de kerk op een sculpturale manier hergebruiken. Dat doet ze door in de binnenruimte een sculptuur/maquette met de “footprint” van het dorp weer te geven. Hiervoor wil ze een digitale beeldhouwtechniek gebruiken die toelaat om bijzonder gedetailleerd te werken. De sculptuur is geïntegreerd in een onderhoudsvriendelijke binnentuin. Gedeelten van de huidige vloer kunnen als wandelpaden in de kerk behouden blijven. De kerk wordt getransformeerd tot een monument in de vorm van een sculptuur. Deze kan gelezen worden als het teruggeven van het dorp en haar landschap aan het dorp maar ook als een eerbetoon aan Bossuit, haar geschiedenis en haar inwoners.
